Een schimmelnagel is een schimmelinfectie van één of meerder nagels van de voeten en/of handen. Men spreekt ook wel van "kalknagels". Het is een ontsierende aandoening. De medische term voor een schimmelnagel is “onychomycose “(onycho = nagel; mycose = schimmel). Tot op de dag van vandaag weten echter maar weinig mensen dat die kalknagels bijna altijd het gevolg zijn van een schimmelinfectie. "Kalknagels" zijn dus vaak schimmelnagels.
Iemand met een gezonde huid en gezonde nagels, heeft meestal een prima afweer tegen schimmels. Schimmelinfecties ontstaan vooral in slecht groeiende nagels, in vochtige nagels en in beschadigde nagels. Onder die omstandigheden nemen de "sporen" van schimmels hun kans waar om zich verder te verspreiden.

Als één nagel wit of geel verkleurt, is er een schimmel actief. Als de infectie erger wordt en dus dieper in de nagel doordringt, verandert de kleur in geelbruin. De nagel is verdikt, hobbelig en brokkelig en laat soms geheel of gedeeltelijk los. Een schimmelinfectie kan zowel aan de nagels van de voeten als die van de handen optreden.

De aandoening op de voeten begint echter bijna altijd bij de grote teen. Als er geen behandeling plaatsvindt, gaat de schimmel verder op avontuur en worden ook de andere teennagels geel en aangetast. Vaak is er tegelijkertijd sprake van "zwemmerseczeem" : nog een term die eigenlijk het verkeerde suggereert. Ook bij zwemmerseczeem is er namelijk sprake van) een schimmel, die pijnlijke kloofjes tussen de tenen veroorzaakt.

Een klapvoet, ook dropvoet genoemd, treedt op als de voorvoet niet goed kan worden opgetild. De voet kan niet normaal worden afgewikkeld en ploft bij het neerzetten vaak hoorbaar op de grond. De klapvoet ontstaat door zwakte van de spieren die de voet opheffen. Deze spieren zorgen respectievelijk voor het heffen van de grote teen, de overige tenen en de gehele voet. De teenheffers helpen ook mee bij het heffen van de voet in de enkel.

Klauwtenen zijn tenen die krom staan en komen vaak voor bij holvoeten. Een klauwteen staat twee maal gekromd. Niet alleen werken de kleine spiertjes niet meer, maar ook het slijmvlies van het gewricht ontsteekt. De klachten bij hamer- en klauwtenen worden vooral veroorzaakt door de secundaire afwijkingen, bestaande uit likdoorns als gevolg van overmatige druk.

De benaming klompvoet geeft veelal verwarring, omdat dit niets met een klomp te maken heeft. De Engelse benaming "clubfoot" (club staat hier voor golfstok) is in dat opzicht een betere benaming. De echte klompvoet is een aangeboren afwijking waar niemand nog de oorzaak van weet. De afwijkingen bij de echte klompvoet beginnen al onder de knie. De spieren en pezen in de kuit zijn onderontwikkeld en verkort. De gewrichtskapsel, peesbladen en ligamenten in de voet zijn verdikt, en de botten van de enkel en voet kunnen van vorm veranderd zijn, met name het sprongbeen.

De voetafwijking bestaat meestal uit meerdere onderdelen:

• de equinus- of spitsstand: de voet staat naar beneden gekanteld


• de varusstand: de voet staat naar binnen gekanteld


• de adductiestand: de voorvoet wijst naar binnen, waardoor een kommavorm ontstaat.


• de achillespees is te kort.

In alle gevallen worden klompvoeten behandeld met “redressietechnieken”, dwz methoden om de voet geleidelijk aan in de goede stand te duwen, zonder te forceren. Dat gebeurt vaak met gips, maar kan met anti varus schoenen. Dit zijn schoenen met een correctie op 3 punten: de hiel en schacht zijn extra verstevigd en de schoen corrigeert de houding van de voet (gaat de adductiestand tegen).