Holvoeten zijn vaak erfelijk, maar het kan ook een secundair verschijnsel zijn bij een neurologische aandoening. Holvoeten zijn meestal niet manueel te corrigeren. Dit wordt vooral veroorzaakt door de verkorting van het peesblad dat onder de voet loopt (plantaire fascie). De holvoet kenmerkt zich door een stugge voet met hoge wreef, brede voorvoet, klauwtenen, naar buiten kantelen van de hiel. Ook kan overmatige eeltvorming ter hoogte van het midden van de bal van de voet een probleem vormen. Vaak hebben mensen met holvoeten klachten over instabiliteit: neiging tot zwikken.

Een spitsvoet is een voet die naar beneden wijst. De voet heeft altijd de stand alsof u op uw tenen loopt. De oorzaak is soms een zenuw- of spierziekte waarbij de kuitspier zich te veel spant. Daardoor trekt deze spier de voet omlaag. Het kan ook zijn dat de pees in de enkel te kort is. Maar meestal krijgt iemand een spitsvoet doordat hij of zij lange tijd in bed ligt. Bijvoorbeeld na een ongeluk of bij een ziekte. Vooral als de dekens stijf ingestopt zijn of zwaar op uw voeten drukken, kunt u een spitsvoet krijgen. U kunt dit voorkomen door een kussen of opgerold laken onder uw benen te leggen. Als u zich kunt bewegen, kunt u zelf voetoefeningen doen.

De benaming pes equino varus (klompvoet) geeft veelal verwarring, omdat dit niets met een klomp te maken heeft. De Engelse benaming "clubfoot" (club staat hier voor golfstok) is in dat opzicht een betere benaming. De echte klompvoet is een aangeboren afwijking waarvan de oorzaak vaak onbekend is. De afwijkingen bij de echte klompvoet beginnen al onder de knie. De spieren en pezen in de kuit zijn onderontwikkeld en verkort. De gewrichtskapsel, peesbladen en ligamenten in de voet zijn verdikt, en de botten van de enkel en voet kunnen van vorm veranderd zijn, met name het sprongbeen.

De voetafwijking bestaat meestal uit meerdere onderdelen:

• de equinus- of spitsstand: de voet staat naar beneden gekanteld


• de varusstand: de voet staat naar binnen gekanteld


• de adductiestand: de voorvoet wijst naar binnen, waardoor een kommavorm ontstaat.


• de achillespees is te kort.

In alle gevallen worden klompvoeten behandeld met “redressietechnieken”, dwz methoden om de voet geleidelijk aan in de goede stand te duwen, zonder te forceren. Dat gebeurt vaak met gips, maar kan met anti varus schoenen. Dit zijn schoenen met een correctie op 3 punten: de hiel en schacht zijn extra verstevigd en de schoen corrigeert de houding van de voet (gaat de adductiestand tegen).

De spreidvoet of doorgezakte voet kenmerkt zich door het doorzakken van het dwarsgewelf met als gevolg dat de tenen gespreid zijn en het verzwakken van één of meerdere middenvoetbeentjes. De klachten zijn: pijn onder de bal van de voet, scherpe pijn boven op de voorvoet (met name tussen de kopjes van de middenvoetsbeentjes), eeltvorming en likdoorns onder de bal van de voet.

Een spreidvoet kan resulteren in hallux valgus bij het dragen van slecht, nauw of hooggehakt schoeisel. Ook kan het resulteren in de zenuwbeknelling mortonse neuralgie. Belangrijk is bij een spreidvoet goed schoeisel te dragen met voldoende ruimte.

Platvoeten, oftewel pes planus, is afwijking aan de voet. Platvoeten zijn een veelvoorkomende afwijking die veel pijn, zwelling en vermoeidheid in de voet kunnen veroorzaken. Net als bij de meeste voetafwijkingen kan dit ook resulteren in klachten over de knieën, heupen en rug.
Als iemand rechtop staat, zijn de tenen, de bal, de buitenkant van de voet en de hiel in contact met de grond. Dit is te zien aan de afdruk van een blote voet. Een normale voet heeft een voetboog aan de binnenzijde (als de voet op de grond rust) en is vrijwel plat aan de buitenzijde. Bij platvoeten is de voetboog zodanig verzakt dat de voetboog gedeeltelijk of geheel op de grond rust.

Er bestaan twee soorten platvoeten, de soepele en de stijve platvoet.
Het meest voorkomende type platvoet is de soepele platvoet, hierbij zakken de voeten bij staan door maar bij het op de tenen staan is er wel een mooie voetboog door het goed aanspannen van alle spieren. Het meer of minder doorgezakt zijn van de voet wordt onder meer bepaald door de onderlinge grootte van de botjes in de voet en de basisspanning van de spieren. Hierin is bij mensen een grote variatie zonder dat dit afwijkend hoeft te zijn.

Bij de stijve platvoet houdt de voet bij het op de tenen staan hetzelfde platte model. Bij deze laatste groep is er vaak een aangeboren anatomische afwijking, bijvoorbeeld gewrichten die uit de kom zijn of sommige botjes in de voet zijn met elkaar vergroeid. Platvoeten kunnen ook het gevolg zijn van een verkeerde stand van de benen, van letsel aan de voeten door sporten of andere activiteiten waarbij de voeten zwaar worden belast.

Een platvoet kenmerkt zich door een doorgezakt lengtegewelf. Dit gaat vaak gepaard met een binnen gekantelde hiel (knikvoet). Tot circa zesjarige leeftijd is er vaak sprake van een platvoet (geeft meer stabiliteit tijdens het leren lopen). Rond de leeftijd van zes jaar verdwijnt de platvoet vaak spontaan. Klachten die bij platvoeten kunnen optreden: vermoeidheid met een kortere loopafstand dan voor de leeftijd normaal is en pijn in de voeten.

Polio - de volledige naam luidt: poliomyelitis anterior acuta - is een infectie die wordt veroorzaakt door een virus. De ziekte verloopt doorgaans zonder symptomen of in de vorm van lichte, griepachtige verschijnselen. In een klein aantal gevallen tast het virus bepaalde cellen in het ruggenmerg aan waardoor verlammingsverschijnselen optreden. Een deel van de getroffenen herstelt volledig. Bij anderen blijven meer of minder ernstige restverschijnselen bestaan. Polio wordt ook wel kinderverlamming genoemd al worden tegenwoordig ook volwassenen getroffen.

Wat is het postpolio syndroom?

Bij veel mensen die jaren geleden polio hebben gehad, doen zich ziekteverschijnselen voor die we het postpolio syndroom noemen (post = na, syndroom = complex van verschijnselen), afgekort PPS.

Een deel van de mensen die ooit polio kregen, blijkt vijftien tot veertig jaar na de oorspronkelijke acute ziekte last te krijgen van nieuwe verschijnselen, zoals:

• vermindering van spierkracht, soms ook in voorheen normaal functionerende spieren; vermindering van uithoudingsvermogen;


• ongewone en snelle vermoeidheid;


• spier- en/of gewrichtspijn;


• slecht verdragen van kou;


• in een enkel geval ademhalings- en slikproblemen.

Deze klachten worden veroorzaakt doordat zenuwtakjes die na de polio werden gevormd en de verbinding van de spiervezels met het ruggenmerg gedeeltelijk herstelden, geleidelijk aan hun functie verliezen.

Chronische overbelasting blijkt een belangrijke factor te zijn bij het postpolio syndroom.

Een neuropathie is een aandoening van de zenuwen van de armen en benen, de 'bedrading'. Polyneuropathie wil zeggen dat op meerdere plaatsen in het lichaam de zenuwen aangedaan zijn. De spieren en het gevoel kunnen hierdoor niet meer naar behoren functioneren. Bij een polyneuropathie is er een stoornis met name bij de uiteinden van de zenuwen en kunnen óf alleen de sensorische (gevoels)zenuwen, óf alleen de motorische (bewegings)zenuwen, of beide zijn aangedaan. De sensorische zenuwen koppelen gevoelsinformatie terug naar het centrale zenuwstelsel, waardoor wij kunnen voelen. De motorische zenuwen geven signalen door aan de spieren waardoor wij ons kunnen bewegen. De klachten die ontstaan door een polyneuropathie kunnen dus zowel sensorisch als motorisch zijn.

Klachten van het sensorisch systeem bij polyneuropathie zijn: doof gevoel, prikkelingen, tintelingen, veranderd gevoel, pijn, evenwichtsstoornissen. Klachten van het motorisch systeem zijn: kramp, dunner worden van spieren en zwakte.

Polyneuropathieën die veroorzaakt worden door problemen in de stofwisseling. De polyneuropathie is dan secundair. Voorbeelden zijn diabetes mellitus (suikerziekte), ziekten van de schildklier en van de nieren.

Posttraumatische dystrofie (PD) is een complicatie die na een letsel of een operatie aan een ledemaat, arm of been, ontstaat. De ernst ervan staat los van de ernst van het letsel. Zo kan een klein letsel, bijvoorbeeld een kneuzing van de hand, een ernstige vorm van PD geven. Een zwaar letsel, zoals een gecompliceerde enkelbreuk, kan in lichte mate PD tot gevolg hebben.

PD is een van de belangrijkste oorzaken van functieverlies en invaliditeit na ongevallen of operaties aan een ledemaat. Alle weefsels en alle functies van een arm of been kunnen door PD worden aangetast. Er kan ernstige invaliditeit en moeilijk te behandelen pijn optreden. De patiënt kan in een maatschappelijk en sociaal isolement terecht komen.