Een open been of ulcus cruris is een open plek of zweer aan het onderbeen. Zo'n plek zit meestal aan de binnenkant bij de enkel of het onderbeen en geneest langzaam. De zweer doet meestal geen pijn, maar kan wel stinken en veel vocht afgeven. Voordat de open plek ontstaat, zijn er meestal al langdurig afwijkingen in de omgeving aanwezig, zoals vochtophopingen om de enkels (oedeem), spataderen en bruine verkleuringen.
Een open been wordt meestal veroorzaakt door een langdurige stoornis in de bloedvaten (aders). De aders zorgen voor de afvoer van bloed uit het been.

Het bloed dat door het hart het lichaam wordt ingepompt, brengt zuurstof en voedingstoffen naar de weefsels en wordt aangevoerd door de slagaders. Op de terugweg naar het hart neemt het bloed afvalstoffen mee uit de weefsels. De afvoer gaat door de aders. De terugweg vanuit de voeten en de onderbenen gaat tegen de zwaartekracht in. Het bloed wordt daarbij geholpen door kleppen in de aders en de zogenoemde spierpomp in de benen.

Wanneer we lopen, trekken de kuitspieren zich samen: ze worden korter en dikker. De aders worden daardoor platgedrukt en leeggeknepen. Dankzij kleppen in de aders stroomt het bloed dan omhoog, maar kan het niet omlaag.

Als die kleppen niet goed werken, kan het bloed terug omlaag vloeien. Soms is de spierpomp niet sterk genoeg, waardoor er onvoldoende kracht is om het bloed tegen de zwaartekracht in omhoog te pompen. Wanneer deze samenwerking van spieren, aders en kleppen tekort schiet voor het afvoeren van het bloed, spreken we van veneuze insufficiëntie. Deze aandoening is bijna altijd chronisch.

Een open been of ulcus cruris is een open plek of zweer aan het onderbeen. Zo'n plek zit meestal aan de binnenkant bij de enkel of het onderbeen en geneest langzaam. De zweer doet meestal geen pijn, maar kan wel stinken en veel vocht afgeven. Voordat de open plek ontstaat, zijn er meestal al langdurig afwijkingen in de omgeving aanwezig, zoals vochtophopingen om de enkels (oedeem), spataderen en bruine verkleuringen.
Een open been wordt meestal veroorzaakt door een langdurige stoornis in de bloedvaten (aders). De aders zorgen voor de afvoer van bloed uit het been.

Het bloed dat door het hart het lichaam wordt ingepompt, brengt zuurstof en voedingstoffen naar de weefsels en wordt aangevoerd door de slagaders. Op de terugweg naar het hart neemt het bloed afvalstoffen mee uit de weefsels. De afvoer gaat door de aders. De terugweg vanuit de voeten en de onderbenen gaat tegen de zwaartekracht in. Het bloed wordt daarbij geholpen door kleppen in de aders en de zogenoemde spierpomp in de benen.

Wanneer we lopen, trekken de kuitspieren zich samen: ze worden korter en dikker. De aders worden daardoor platgedrukt en leeggeknepen. Dankzij kleppen in de aders stroomt het bloed dan omhoog, maar kan het niet omlaag.

Als die kleppen niet goed werken, kan het bloed terug omlaag vloeien. Soms is de spierpomp niet sterk genoeg, waardoor er onvoldoende kracht is om het bloed tegen de zwaartekracht in omhoog te pompen. Wanneer deze samenwerking van spieren, aders en kleppen tekort schiet voor het afvoeren van het bloed, spreken we van veneuze insufficiëntie. Deze aandoening is bijna altijd chronisch.