Een schimmelnagel is een schimmelinfectie van één of meerder nagels van de voeten en/of handen. Men spreekt ook wel van "kalknagels". Het is een ontsierende aandoening. De medische term voor een schimmelnagel is “onychomycose “(onycho = nagel; mycose = schimmel). Tot op de dag van vandaag weten echter maar weinig mensen dat die kalknagels bijna altijd het gevolg zijn van een schimmelinfectie. "Kalknagels" zijn dus vaak schimmelnagels.
Iemand met een gezonde huid en gezonde nagels, heeft meestal een prima afweer tegen schimmels. Schimmelinfecties ontstaan vooral in slecht groeiende nagels, in vochtige nagels en in beschadigde nagels. Onder die omstandigheden nemen de "sporen" van schimmels hun kans waar om zich verder te verspreiden.

Als één nagel wit of geel verkleurt, is er een schimmel actief. Als de infectie erger wordt en dus dieper in de nagel doordringt, verandert de kleur in geelbruin. De nagel is verdikt, hobbelig en brokkelig en laat soms geheel of gedeeltelijk los. Een schimmelinfectie kan zowel aan de nagels van de voeten als die van de handen optreden.

De aandoening op de voeten begint echter bijna altijd bij de grote teen. Als er geen behandeling plaatsvindt, gaat de schimmel verder op avontuur en worden ook de andere teennagels geel en aangetast. Vaak is er tegelijkertijd sprake van "zwemmerseczeem" : nog een term die eigenlijk het verkeerde suggereert. Ook bij zwemmerseczeem is er namelijk sprake van) een schimmel, die pijnlijke kloofjes tussen de tenen veroorzaakt.

Dat is een Engelse naam voor 'scheenbeenirritatie'. Shin splints is een verzamelnaam voor alle blessures veroorzaakt door overbelasting die zich over het algemeen in het onderste tweederde gedeelte van het vooronderbeen bevinden. Dat is zo'n 8 centimeter boven de binnenenkel tegen het scheenbeen aan. Je voelt dat het beste als je de voet omhoog beweegt. Deze vorm van shin splints ontstaat, doordat er bij voortduring met grote kracht aan de spier getrokken wordt, die zich op die plaats aan het scheenbeen vasthecht (achterste scheenbeenspier). Die spier zit ook vast aan de voetboog. Als de voetboog tijdens het hardlopen afplat, dan komt er grote kracht te staan op die plaats waar die spier vasthecht aan het scheenbeen. Die plek kan zeer pijnlijk zijn. Het kan zelfs zo erg worden, dat die ontstoken raakt.

De oorzaak van shin splints is altijd overbelasting. De aanleiding kan zijn, dat de hardloper overproneert (het teveel naar binnenzwikken van de voet tijdens de landing van de voet op de grond). Of dat de voetboog te slecht gesteund wordt. Of dat er verschil in kracht is tussen de kuitspieren en de spieren aan de voorkant van het onderbeen (disbalans).

Spataderen (varices) zijn afwijkingen die veelvuldig voorkomen, meer bij vrouwen dan bij mannen. Men kan met recht spreken van een volksziekte. Onder spataderen wordt hier verstaan iedere abnormale verwijding van een ader.
In het algemeen wordt pas over spataderen gesproken wanneer aan de benen duidelijk zichtbare blauwe en verdikte of voelbare, wat kronkelig verlopende aderen aanwezig zijn. Al naar gelang de vorm en de grootte van deze abnormale aderen kunnen verschillende typen onderscheiden worden. In de loop van het leven krijgen steeds meer mensen in meer of mindere mate last van spataderen.

Aderen zijn die bloedvaten die zorgen voor de terugstroom van het bloed naar het hart.

Daarnaast kent men slagaderen; zij vervoeren het bloed van het hart naar de weefsels. Spataderen komen meestal aan de benen voor, maar in principe kunnen zij ook elders in het lichaam ontstaan (bijvoorbeeld aambeien bij de anus).

In veel gevallen zullen er helemaal geen klachten bestaan. Wel zullen veel mensen de aanwezigheid van spataderen als storend of lelijk ervaren.

Als de spataderen klachten geven, is dat meestal in de vorm van een moe, loom en zwaar gevoel in de benen. Soms ook trillingen in de benen. Men kan de benen dan niet goed stil houden in bed ("restless legs") of men heeft het gevoel dat er iets over de benen kruipt.

Spataderen (varices) zijn afwijkingen die veelvuldig voorkomen, meer bij vrouwen dan bij mannen. Men kan met recht spreken van een volksziekte. Onder spataderen wordt hier verstaan iedere abnormale verwijding van een ader.
In het algemeen wordt pas over spataderen gesproken wanneer aan de benen duidelijk zichtbare blauwe en verdikte of voelbare, wat kronkelig verlopende aderen aanwezig zijn. Al naar gelang de vorm en de grootte van deze abnormale aderen kunnen verschillende typen onderscheiden worden. In de loop van het leven krijgen steeds meer mensen in meer of mindere mate last van spataderen.

Aderen zijn die bloedvaten die zorgen voor de terugstroom van het bloed naar het hart.

Daarnaast kent men slagaderen; zij vervoeren het bloed van het hart naar de weefsels. Spataderen komen meestal aan de benen voor, maar in principe kunnen zij ook elders in het lichaam ontstaan (bijvoorbeeld aambeien bij de anus).

In veel gevallen zullen er helemaal geen klachten bestaan. Wel zullen veel mensen de aanwezigheid van spataderen als storend of lelijk ervaren.

Als de spataderen klachten geven, is dat meestal in de vorm van een moe, loom en zwaar gevoel in de benen. Soms ook trillingen in de benen. Men kan de benen dan niet goed stil houden in bed ("restless legs") of men heeft het gevoel dat er iets over de benen kruipt.

Een spitsvoet is een voet die naar beneden wijst. De voet heeft altijd de stand alsof u op uw tenen loopt. De oorzaak is soms een zenuw- of spierziekte waarbij de kuitspier zich te veel spant. Daardoor trekt deze spier de voet omlaag. Het kan ook zijn dat de pees in de enkel te kort is. Maar meestal krijgt iemand een spitsvoet doordat hij of zij lange tijd in bed ligt. Bijvoorbeeld na een ongeluk of bij een ziekte. Vooral als de dekens stijf ingestopt zijn of zwaar op uw voeten drukken, kunt u een spitsvoet krijgen. U kunt dit voorkomen door een kussen of opgerold laken onder uw benen te leggen. Als u zich kunt bewegen, kunt u zelf voetoefeningen doen.

Jumpersknee

Bij loopsporten, balsporten, springen maar ook bij fietsers (te zwaar verzet) is de springersknie een veel voorkomende blessure. Een jumpersknee ontstaat door overbelasting van de aanhechting van de strekpees van de knie (musculus quadriceps) aan de knieschijf. Meestal aan de onderzijde van de knieschijf, maar soms ook aan de bovenzijde. De oorzaak is in het algemeen overbelasting en soms een verkeerde techniek of onvoldoende schokdempend schoeisel. In het begin is er alleen een zeurende pijn bij aanvang en na afloop van het sporten. Bij doorsporten kan er continu pijn ontstaan die zelfs ook in rust aanwezig is.

Runnersknee

Runners knee is een frequente overbelastingsblessure bij hardlopers. De pijnplek zit aan de buitenkant van de knie. Het betreft een ontstoken slijmbeurs tussen de peesplaat die van de heup naar het onderbeen loopt. Door schuren over de buitenzijde van de knie ontstaat een ontsteking. De oorzaken zijn veelvuldig, zoals onder meer te snelle trainingsopbouw, verkeerde loopschoenen, lopen op oneffen terrein en o-benen. De behandeling bestaat meestal uit trainingsadvies, schoenanalyse, rek- en strekoefeningen, koelen, ontstekingsremmers, eventueel een infiltratie met ontstekingsremmers.

Voorste kruisbandblessures

De voorste kruisband is een band die uit meerdere vezels bestaat met een speciaal verloop. De kruisband bevindt zich in het centrum van de knie (samen met de achterste kruisband). De band loopt vanaf de voorzijde van het onderbeen naar de achterzijde van het bovenbeen. Bij een verdraaiing van de knie, zoals bij voetballers en skiërs vaak voorkomt, kan de voorste kruisband verscheuren. Soms scheuren ook de andere banden en de meniscus. Dit is een ernstig letsel, want daardoor kan de knie instabiel worden. Dat wil zeggen dat u bij onverwachte bewegingen, zoals verstappen of springen of van richting veranderen, door uw knie kunt gaan.

Hamstring blessures

Een hamstringblessure Is een overrekking of scheur van de hamstrings, een spiergroep aan de achterzijde van het bovenbeen. Meestal gebeurt dit bij het maken van een uitvalspas (tennis, squash), of het trekken van een sprintje. U voelt dan een plotse pijnscheut aan de achterzijde van het bovenbeen.

De spreidvoet of doorgezakte voet kenmerkt zich door het doorzakken van het dwarsgewelf met als gevolg dat de tenen gespreid zijn en het verzwakken van één of meerdere middenvoetbeentjes. De klachten zijn: pijn onder de bal van de voet, scherpe pijn boven op de voorvoet (met name tussen de kopjes van de middenvoetsbeentjes), eeltvorming en likdoorns onder de bal van de voet.

Een spreidvoet kan resulteren in hallux valgus bij het dragen van slecht, nauw of hooggehakt schoeisel. Ook kan het resulteren in de zenuwbeknelling mortonse neuralgie. Belangrijk is bij een spreidvoet goed schoeisel te dragen met voldoende ruimte.

Diabetes wordt ook wel 'suikerziekte' genoemd. De officiële naam is diabetes mellitus. Bij diabetes kan het lichaam de bloedsuiker niet meer zelf in evenwicht houden. Normaal regelt het lichaam de bloedsuikerspiegel heel nauwkeurig, met het hormoon insuline. Mensen met diabetes maken zelf geen insuline meer, of hun lichaam reageert niet meer op de insuline. Dat hangt af van de soort diabetes die iemand heeft. Bij diabetes mellitus type 1 maakt het lichaam geen of zeer weinig insuline aan. De cellen in de alvleesklier (pancreas) die de insuline maken zijn bij diabetes type 1 patiënten beschadigd. Zo ontstaat Insuline Afhankelijke Diabetes Mellitus (IADM).
In tegenstelling tot diabetes mellitus type 1 produceert het lichaam nog wel insuline.. Dit wordt ook niet-insuline-afhankelijke diabetes mellitus of ouderdomsdiabetes genoemd. Het merendeel van de mensen met diabetes heeft deze vorm.

(zie ook Neuropathie onder de N)